Little hearts

ಓಡಿ ಆಡೋ ಹೆಣ್ಣು ಮಗು ಮುಖ ಬಾಡಿ ಏಕೆ ನಿಂತಿಹುದೋ !!! ಕುಣಿದಾಡಿ ಆಡೋ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಹಲ ಭಾರಗಳ ಹೊತ್ತಿಹಳೊ !! ತಾಯಿ ಜೊತೆ ಮನೆ ಕೆಲಸ , ಮಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿ ದಿವಸ , ರೋಗದಿ ಮಲಗಿದರೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ನಿಮಿಷ! ಬಾಗಿಲಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿ, ಹಸುಗಳಿಗೆ ಹುಲ್ಲು ಹಾಕಿ, ಪಾತ್ರೆ ತೊಳೆವ , ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆವ -ಹುಟ್ಟಿಸಿದನು ಬ್ರಹ್ಮ ಇವಳನು !! ಈ ಎಳೆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಬಾಲೆ, ಹಲ ಹೊರೆಯು ಇವಳ ಮೇಲೆ , ಅದ ನೆನೆದು ನೆನೆದು ಕೊರಗಿ ಕೊರಗಿ ಮನಸು ಮುಳ್ಳಿನ ಮಾಲೆ!! ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಮೇಲಿನ ಸಾಲುಗಳು ನೆನಪಾದವು!!! ನಾನು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದುವಾಗ ಹಾಡಿದ ಹಾಡಿದು !! ಆಗ ಸುಮ್ಮನೆ ಬಾಯಿ ಪಾಠ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದ್ದೆ , ಯಾಕೋ ಇವತ್ತು ಗುನುಗುವಾಗ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥ ಅರಿವಾಯ್ತು !! ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅವಳು ಬೇಕು !! ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದೊಡನೆ ಹೀರುವ ಚಹಾ ಅವಳೇ ಮಾಡಿಡಬೇಕು! ನಂತರದ ತಿಂಡಿಯು ಅವಳೇ ಮಾಡಬೇಕು! ಜೊತೆಗೆ ಮಗುವಿದ್ದರೆ , ಅದಕ್ಕೂ ಅವಳ ಕೈಯಾರ ಮಾಡುಣಿಸಬೇಕು!! ಜೊತೆಗೆ ಅವಳು ಹೊರಗೆ ದುಡಿಯುವುದಾದರೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನಕ್ಕೂ ಬೇಯಿಸಬೇಕು !! ಮನೆಯವರ ಇಷ್ಟಗಳನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು, ಅವರಿಗನುಗುಣವಾಗಿ  ಅವಳು ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು !! ಅಳುವ ಮಗುವನ್ನು ಸಂತೈಸಿ ಮಲಗಿಸಬೇಕು , ನಂತರ ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೊರಡಬೇಕು! ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿರೋ  ಭಾರಗಳನ್ನೂ ಸರಿದೂಗಿಸಬೇಕು!! ಮನೆಗೆ ಸಂಜೆ ವಾಪಾಸಾದರೆ ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರದ ಕೆಲಸ ಅವಳಿಗೆ !! ಅವಳೇನಾದರೂ ಯಂತ್ರವೇ?  ಅವಳಿಗೇನು ಬೇಕು??

ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ಸುಮಾರು ಒಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳಾದರೂ, ನಮ್ಮ ಮನೆ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಅಂದರೆ ಅದು ನಮ್ಮ ಊರಲ್ಲಿರುವ ಮನೆ ಅನ್ನಿಸುವುದೇ ವಿನಹ ನಾವು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಇರುವ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮನೆ ಅನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸುಪ್ತ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮನೆ ಎಂದರೆ ಹೀಗೆ ಇರಬೇಕು, ಇಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು , ಇಷ್ಟೇ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ವಿಚಾರವು ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಬೇರೂರಿ ಕುಳಿತಿದೆ.  ಹೀಗೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ , ಮೊದಲು ಈ ನಗರಿಗೆ ಬಂದವರು, ಅದರಲ್ಲೂ  ಬೇರೆ ಊರಿನಿಂದ ಬಂದ ಹುಡುಗಿಯರು ಉಳಿಯಲು ಆರಿಸುವುದು ನಾಯಿ ಕೊಡೆಯಂತೆ ಗಲ್ಲಿಗೊಂದರಂತೆ ಹರಡಿರುವ ಪಿ ಜಿ ಗಳನ್ನು. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಸಲ್ಪ ಅತಿ ಎನಿಸುವಷ್ಟು ಪಿ ಜಿ ಗಳು ಶುರುವಾಗಿ, ಮನೆಗಳೇ ಕಾಣೆಯಾದಂತಾಗಿವೆ!!! ಯಾಕೋ ಮೊನ್ನೆ ಬಸ್ ಅಲಿ ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ಹುಡುಗಿಯರು ಅವರು ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವ ಪಿ ಜಿ ಬಗ್ಗೆ  ಪಿಸುಗುಡುತ್ತಿರುವಾಗ, ನನಗೂ ನಾನಿದ್ದ ಪಿ ಜಿ ಯ ನೆನಪಾಯ್ತು !!! ಆ ವಯಸ್ಸೇ ಹಾಗೋ ಅಥವ ಮೊದಲ ಕೆಲಸ, ಸಂಬಳ ಬರುವುದು ಎನ್ನುವ ಅಹಂ , ಏನೋ  ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ!! ಈ ಮಾಯಾ ನಗರಿ ಗೆ ಬರುವ ದಿನವು ನಿಗದಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಈ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಓಡಿ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ತೀವ್ರತೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗುತ್ತದೆ !! ಆದರೆ ಪ್ರತಿ ಸಲ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಗೆ ಕಳಿಸಲು ಪೋಷಕರು ಬರುತ್ತಿದ್ದರಾದರೂ, ಈ ಬಾರಿ ಅವರು ಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ , ಕಾರಣ ನಮಗೆ ಎಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿರುವುದು ಎಂಬ ಜಂಭ ಹಾಗು ಕೈಲಿ ದುಡ್ಡಿರುವ ಗತ್ತು !! ನನ್ನ ಶಾಲೆಯ ಸಹಪಾಟಿಯಿಂದ , ಅವನ ಸಹ

ಮಾನವನ ಜನ್ಮ ಪವಿತ್ರವಾದುದು. ಈ ಜನ್ಮ ನಮ್ಮ ಜನ್ಮದಾತರಿಗೆ ಸಮರ್ಪಣೆ! ಸಿಗುವ ಒಂದು ಜನ್ಮ ಪಾವನವಾಗುವುದು, ಅದನ್ನು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿ ಬದುಕಿದಾಗ! ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವಿಗೆ , ಹೆಣ್ತನ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ!! ಆದರೆ ತಾಯ್ತನ ದೈವಿಕ !! ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ನೆನೆಯುತ್ತ ಈ ಬರವಣಿಗೆ ಸಾಗಿದೆ! ಈ ಲೇಖನ ಅವಳಿಗೆ ಸಮರ್ಪಣೆ! ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆ ವಾಂತಿ, ವಾರನುಗಟ್ಟಲೆ ತಲೆ ಸುತ್ತು , ದಿನಕ್ಕೊಂದರಂತೆ ಹೊಸ ನೋವು ಹಾಗು ಅನುಭವ!!! ನನ್ನೊಳಗಿನ ಜೀವ ಜೀವನ ಪಡೆಯಲು ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳು ಎಂದು ನೆನೆದಾಗ ಇವೆಲ್ಲ ನೋವು, ಸಂಕಟ ಶಮನವಾಗುತ್ತಿತ್ತು ! ಅವತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆರಕ್ಕೆ ಏನೋ ಸಂಕಟ, ಬೇಗ ಬೇಗ ಅಮ್ಮನಿಗೆ  ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿ, ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ರವಾನಿಸಿ, ಆ ಸಂಕಟ , ಆ ನೋವು ಹೆರಿಗೆ ನೋವೆಂದು ಖಾತ್ರಿಯಾದಾಗ ಕಾರ್ ಅಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ವರೆಗೆ ಪಯಣ! ಆ ನೋವಲ್ಲು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಎಲ್ಲ ವಿವರಗಳನ್ನು ಭರ್ತಿ ಮಾಡಿ, ಡಾಕ್ಟರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ , ನರ್ಸ್ ತೋರಿಸಿದ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾಯ್ತು !! ವಿಧ ವಿಧವಾದ ಚೆಕ್ ಅಪ್ ಗಳು ,  ನೋವು ಅಳೆಯುವ ಮಾಪಕಗಳು , ಮತ್ತಿನ್ನೇನೋ ತರುತ್ತ ಓಡಾಡುತ್ತಿರುವ ನರ್ಸ್ ಗಳು!  ಕಂಗಾಲಾಗಿ ಏನಾಗುವುದೋ ಎನ್ನುವ  ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣುಗಳು!! ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೋಗಲಾರದೆ ಮರಳಿರುವ ತನ್ನವರು!! ನೋವೇನು ಅಷ್ಟು ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ ಮೊದ ಮೊದಲು!! ಬರ ಬರುತ್ತಾ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿ , ಮಗು ತಲೆ ತಿರುಗುತ್ತ ಇದೆ ಎಂದಾಗ ಸಿ-ಸ

ಈ ಬೃಹತ್  ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ 'ನಾನು' ಎಂಬುದು ತೃಣ ಸಮಾನ ! ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಜನ ನನ್ನತನವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವುದು ವ್ಯಂಗ್ಯವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ವಿಸ್ತಾರವಾದ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಲ್ಲದೆ , ಸಣ್ಣತನಗಳಿಂದ ಜನರನ್ನು ಅಳೆಯುವ 'ನಾನು' ಎಂಬುವ ಅಹಂಭಾವ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ತುಂಬಾ ಎನಿಸುವಷ್ಟು ಜನಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ! ಹಣತೆ ಆರುವ ಮುನ್ನ ಜೋರಾಗಿ ಉರಿಯುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಹಾಗೆ , ಒಳ ಮನಸಿನ ಅಳಿವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯಾದ ನನ್ನತನ ಜಾಸ್ತಿಯಗಬಹುದೇನೋ ??!! ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಹುಳುಕು ಹುಡುಕುವ ನನ್ನತನವನ್ನು  ಮೊದಲ ಹಂತದಲ್ಲೇ ಚಿವುಟಲಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಹೆಮ್ಮರವಾಗುವುದು ಖಂಡಿತ !!! ನಾನೆಂಬ ಮಾಯೆ ಅರಸಿ ಬಂದಾಗ ಅದನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಂತರೆ ಬದುಕು ಹಸನಾಗುವುದು. ಆದರೆ, ಆ ಮಾಯೆ ಒಳ  ಹೊಕ್ಕಾಗ ಅಹಂ ವ್ಯಾಪಿಸುವುದು ಸಹಜ! ಮದುವೆಗೆ ಮುನ್ನ ಹುಡುಗ ತನ್ನ ಹುಡಗಿ ಹೇಗಿರಬೇಕೆಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಿ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿ , ಅವಳಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಆ ಮಾಯೆಗಾಗಿ ಹುಡುಕಾಡುವುದು ಸಹಜ! ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ ಆಕೆಯ ಮುಖಚರ್ಯೆಗಾಗಿ ವರ್ಷಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಹುಡುಕಿ , ತಡಕಾಡಿ  ಕೊನೆಗೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಮನಸ್ಸೊಳಗೆ ಖುಷಿ ಅಪಾರ. ನಂತರ ಆ ಮಾಯೆಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ತನ್ನವರ ಮರೆತರೆ ತ್ರಿಶಂಕು ಸ್ವರ್ಗ ! ತಾನಾಗೆ ಹುಡುಕಿದ ಮಾಯೆ , ತನ್ನೊಳು ಹೊಕ್ಕಿ ತನ್ನತನಕ್ಕಾಗಿ  ಅಣು ಅಣುವಾಗಿ ಕೊಲ್ಲುವಾಗ  ಆಗುವ ವೇದನೆ ಮನುಷ್ಯನ ಜಾಡ್ಯವನ್ನೇ ಕುಗ್ಗಿಸುವಂತಹುದು !

ಒಂದು ಸರಳ ಯಂತ್ರ ! ಎರಡು ಕೈಗಳುಳ್ಳ ಯಂತ್ರ.. ನಮಗೇನು ಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೋ ಅದನ್ನು ತರುವ ಅಕ್ಷಯ ಯಂತ್ರ! ಅಥವಾ ವರ ಕೊಡುವ ಕೈಗಳು ಆದರೆ ಅದೊಂದು ಯಂತ್ರ! ನಮ್ಮ ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಚಿಕ್ಕದಾದ ಯಂತ್ರ !  ಇದರ ಅನ್ವೇಷಣೆಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ಗುಂಡನಿಗೆ ಪಾರಿತೋಷಕ ಕೊಡುವ ಸಮಯ.. ಗುಂಡನ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಪಾರವೇ ಇಲ್ಲ! ಹಾಗೆ ಗುಂಡನಿಗೆ ಸಿಹಿ ತಿನ್ನಬೇಕೆಂದು ಅನಿಸಿದಾಗ ಬಾಯಿ ತೆರೆದುಕೊಂಡು ಅವನ ಈ ಹೊಸ ಯಂತ್ರಕ್ಕೆ ಆದೇಶ ಕಳುಹಿಸುವುದಷ್ಟೇ ಆತನ ಕೆಲಸ! ಎರಡು ಕೈಗಳುಳ್ಳ ಈ ಯಂತ್ರ ದೊಡ್ಡ ಪಾತ್ರೆ ತುಂಬ ತರ ತರವಾದ ಸಿಹಿ ಖಾದ್ಯಗಳನ್ನು ತರುತ್ತಾ ಇದೆ!! ಗುಂಡ ಬಾಯಿ ತೆರೆಯುತ್ತಾ  ಇದ್ದಾನೆ ! ಗುಂಡನ ರೂಂಮೇಟ್  ಆತನ ಬಾಯೊಳಗೆ ಪೇಪರ್ ತುರುಕಿದಾಗ, ಅದು ಸಿಹಿ ಎನಿಸದೆ  ಕಣ್ತೆರೆದು ನೋಡಿಗಾದ ಗುಂಡನಿಗೆ ತನ್ನ ಕನಸಿನ ಅರಿವಾಗಿ, ಆತುರವಾಗಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಡಲು ಅಣಿಯಾದ!! ನಮ್ಮ ಗುಂಡನ ದೊಡ್ಡ ಆಸ್ತಿ ಅವನ ಗೋಳಾಕಾರದ ಉದರ! ಅದನ್ನು ತುಂಬಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಅವನು ಎಲ್ಲ ಮೋಸಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಲಿನೊಂದಿಗೆ ಕಾರ್ನ್ ಫ್ಲೇಕ್ಗಳನ್ನು ಅವನ ರೂಮ್ನಲ್ಲಿ ತಿನ್ನುವ ಅವನು ಕ್ಯಾಬ್ ಗಾಗಿ ಓಡುವುದರಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆಫೀಸ್ ತಲುಪುವ ವರೆಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದೊಂದು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿ, laptop ಬ್ಯಾಗ್ ನ್ನು  ಅವನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಬಿಸಾಡಿ , ಅವನ ಆಯಾಸಗೊಂಡ ಕಾಲುಗಳು ಅವನ ತೂಕವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಕೆಫೆಟೇರಿಯಾ ಸೇರಿಸುತ್ತವೆ. ಹೇಗಿದ್ರೂ sudexo ಕೂಪನ

ಅದು ಕತ್ತಲು ಕರಗಿ ಬೆಳಗಾಗುವ ಸಮಯ! ಮೋಡದ ಪರದೆಯ ಸಲ್ಪ ಸಲ್ಪವಾಗಿ ತೆರೆದು ಇಣುಕುತ್ತಿರುವ ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳು!! ಕಾಲಿಯಾಗಿರುವ ರಸ್ತೆಗಳು, ರಾತ್ರಿ ಗಸ್ತು ಮುಗಿಸಿ ಮಲಗಿರುವ ನಾಯಿಗಳು! ವಾಹನಗಳ ಹೊಗೆಯಿಂದ ಸಲ್ಪವಷ್ಟೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪಡೆದು ಉಸಿರಾಡುತ್ತಿರವ ಅಷ್ಟೋ ಇಷ್ಟೋ ಗಿಡ ಮರಗಳು!! ಪೇಪರ್ ಹಾಕಲು ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿ ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಿರುವ ಹುಡುಗರು! , ರಭಸವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಮನೆಕೆಲಸದಾಕೆಯರು!!, ಬೆಳಿಗ್ಗಿನ ವಾಕಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ವಾಪಸಗುತ್ತಿರುವ ಹಿರಿಯ ನಾಗರೀಕರು! ಇನ್ನು ಮುಸುಕು ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿರುವ P G ಗಳು, ಕಣ್ಣು ಹೊರಳಿಸದ್ದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಕಾಣುವ ಸದ್ದಿಲ್ಲದ ಅಪಾರ್ಟ್ ಮೆಂಟ್ ಗಳು .  ಇದು ಇವತ್ತಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸುಮಾರು ಆರರ ನನ್ನ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಯೊಳಗಿಂದ ಕಂಡ ದ್ರಶ್ಯ ! ಈ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ - 'ಬೆಂಗಳೂರು  ಎಷ್ಟು ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ' ಅನ್ನಿಸಬಹುದು !! ತಂಗಳು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ಹಾಲು ತೆಗೆದು, ಕುದಿಸಿ , ಕಾಫಿ ಬೆರೆಸಿ ,ಲೋಟಕ್ಕೆ ಸೋಸಿ  ಇನ್ನೇನು ಕುಡಿಯುವ ಸಮಯ. ಹಾಗೆಯೇ  ಅದೇ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರ ನೋಡಿದರೆ , ಬೇರೆಯದೇ ಪ್ರಪಂಚ!! ನಾನೇ ಮುಂದೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ಸ್ಕೂಲ್ ಬಸ್ ಗಳು, ಹಿಂಬಿಡದ ಆಟೋ ಗಳು! ಶಾಲೆ ಗೆ ಮಗುವನ್ನು ಕಳಿಸಲು ನಿಂತಿರುವ ಪೋಷಕರು, ತರಕಾರಿ ಮಾರಲು ಹೊರಟಿರುವ ತಳ್ಳೋ ಗಾಡಿಗಳು! ಅದರೆಲ್ಲದರ ಮದ್ಯ ಅರ್ಜೆಂಟ್ ಆಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಓಡುತ್ತಿರುವ ಜನಗಳು! ಸಕ್ಕರೆಗೆ ಇರುವೆ ಮುತ್ತಿದಂತೆ ಇರುವ ಟ್ರಾಫಿಕ್ !

Head is getting exploded to the core with head ache!, heart is getting drenched by the tears and the 'happy-go-lucky' my inner self is consoling the external 'ME'. My mind is flooded with questions, and are still raining cats and dogs! The only request for all you know me is to "STOP USING ME FOR YOUR PURPOSE" - I AM NOT A "USE ME" BIN. Being good to all hurts sometimes. It does hurts really bad when some one really close stabs you from behind.Confrontation is not at all the way to solve differences! Being naive and calm externally with full of poison inside can make you feel 'Out of the world' for only short span of time!! When the true colors comes out, your shoes will not be exchanged to suit you. Remember you should be in your shoes!! , don't ever try to fit into others to suit your choice. A big tight virtual slap!- to whoever mess with me by using my abilities. I have reached my threshold now period. Thats it!!! no more gyaan a

ಮತ್ತದೇ ಬೇಸರ , ಅದೇ ಸಂಜೆ, ಅದೇ ಏಕಾಂತ....  ಹಾಡು ಕಿವಿಯೊಳೆಗ ಇಂಪಾಗಿ ಉಲಿಯುತ್ತಿರುವಗಲೇ  ನಂಗೆ ಸಂಜೆ ಆಗಿದ್ದೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು.. ಎಂತ ಮಧುರವಾದ ಹಾಡು!  ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ ಅವ್ರು ಯಾವ್ ಮೂಡಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಬರೆದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ!! ಆದರೆ ಈ ಹಾಡು ಕೇಳಿದಾಗೆಲ್ಲ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಂತಿ ಮಿಡಿಯುವುದೆಂತು ನಿಜ. ಈ ಭಾವಗೀತೆಗಳೇ ಹಾಗೇ.. ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ತಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ...  ಹಾಡು ಮುಗಿದೇ ಹೋಯ್ತು!!!  ಆದ್ರೆ playlist ಅಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನ ಹಾಡು ರೆಡಿ ಆಗಿ ಕಾಡು ಕೂತಿದೆ. ಯಾವ ಮೋಹನ ಮುರಳಿ ಕರೆಯಿತೋ ದೂರ ತೀರಕೆ ನಿನ್ನನು.... ಸಲ್ಪ ಕೇಳಿ ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸಣ ಅಂತ ಅಂದುಕೊಳ್ತೀನಿ, ಆದ್ರೆ ನನ್ನ ಭಾವಗೀತೆ ಲಿಸ್ಟ್ ಮುಂದುವರೆದ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಕೆಲಸಗಳು ಹಿಂದೆ ಹಿಂದೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇರ್ತವೆ. ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಇರುವ ಶಕ್ತಿಯೇ ಹಾಗೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ.. ಒಂದೊಂದು ಹಾಡು ಮನಸ್ಸಲಿ ಒಂದೊಂದು ಅಲೆ ಹಬ್ಬಿಸುತ್ತವೆ. ರಾಗಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿರುವ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ.. ಆದ್ರೆ, ಆ ರಾಗಕ್ಕಿರುವ ಶಕ್ತಿ ಅಪಾರ . ಈ ಹಾಡನ್ನು ಕೇಳುತ್ತ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಮತ್ತೆ ಮರುಕಳಿಸುತ್ತವೆ . ಜೀವದ ಗೆಳತಿ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸಪ್ತ ಸಾಗರ ಹಾರಿ US ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು, ಆಗಾಗ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನೆಂಟರು ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವರ್ತಿಸಿದ್ದು , ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ಹಲವಾರು.. ಈ ಹಾಡುಗಳು ಹಳೆಯದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಕೆದಕಿ ಹರಡುತ್ತವೆ. Celion Dion ಹಾಡಿರೋ  I

ಇನ್ನೇನು ಆಫೀಸ್ ಇಂದ ಮನೆಗೆ ಹೊರಡೋ ಸಮಯ.  ಹಾಳು ಮೂಳು ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಫುಲ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಹಾಕಿ ನನ್ನ laptop ನ ಅದರ ಚೀಲಕ್ಕೆ ತುಂಬಿ , ಅದನ್ನು ಹೆಗಲಿಗೇರಿಸಿ ಆಫೀಸ್ ಬಾಗಿಲಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ  ಮೂಗಿನ ಮೇಲೊಂದು ಹನಿ 'ಟಪ್ '! ಅಂತ ಬಿತ್ತು.  ಅಯ್ಯೋ! ದೇವರೇ, ಮನೆಗೆ ಹೇಗಪ್ಪಾ ಹೋಗೋದು ಅಂತ ಬೇಗ ಬೇಗ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ಕಡೆಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆ.ಒಂದೊಂದೇ ಹನಿ ತಲೆ ಮೇಲೆ  ಬಿದ್ದ ಹಾಗೆ, ನೆನಪುಗಳು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಗರಿಗೆದರಿದವು. ಇನ್ನೇನು ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಮುಗಿದು ಜೂನ್ ಬಂದೇ ಬಿಡ್ತು! ಶಾಲೆಗೆ  ಹೋಗ್ಬೇಕು ಅಂತ ನಮಗೆ ಅನ್ನಸಿದರೆ , ಅಬ್ಬಾ ಅಂತು ಇಂತು ರಜೆ ಮುಗಿತಲ್ಲಾ ಅನ್ನೋ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪಂಗೆ . ಶಾಲೆ ಗೆ ಹೊರಡೋ ದಿನಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಳೆ ಶುರು ಆಗೋದರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಹೇಗಿದ್ರೂ ಮಳೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆದ್ರೆ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕೆ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಖುಷಿ ಒಳಗೊಳಗೆ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ಹರಡಿದ್ದ ಬುಕ್ ಗಳನ್ನು ಬ್ಯಾಗ್ ಗೆ ಸೇರಿಸಿ ಹೊರಡೋ ಸಡಗರ. ನಮ್ಮ ಪಾದರಕ್ಷೆಗಳಿಗು ರಜೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತಿ . ಕೈ ಯಲ್ಲಿ ಕೊಡೆಯಿದ್ರು ಬಿಚ್ಚದೆ, ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರ ಗೊಪ್ಪೆಯೊಳಗೆ ಸೇರಿ ಶಾಲೆ ಸೇರಿದ್ದು ಇದೆ. ಹೋಗೋ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಕೂಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಕ್ಕಳು . ಜನ ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ , ಹೋಗೋ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಆಟಗಳೂ ಹೆಚ್ಚೇ ! ಒಬ್ಬ ಮಳೆ ನೀರಲ್ಲಿ ನೆಂದರೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅವನಿಗಿಂತ ನಾನೇನು ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ನೆನೆಯೊದು. ಹೋಗೋ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ

ಏನೋ ಒಂಥರಾ... ಅದು ಏನೋ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ.. ನಾನು ಏನು ಮಾಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಲೈಫ್ ಅಲ್ಲಿ ಅನ್ನೋ ಭಾವನೆ.. ಸುಮ್ನೆ ಟೈಮ್ kill ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀನಾ , ಅಥವ ಈ phase ಹೀಗೆನಾ ಅನ್ನೋ ಕುತೂಹಲ.. ನಾನು ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ನನ್ನ ಒಳಗೆ ಆಗೋ ತಳಮಳಗಳನ್ನು ಅಂತ ದಿನ ಅನ್ಕೊತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಆದ್ರೆ ಆಗ್ಥಿಲ್ಲ.. ಕಾರಣ -- time ಇಲ್ಲ.. ನಂಗೊಬ್ಳಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತಾಲ್ಕು ಗಂಟೆ ಸಾಲಲ್ವ ಅಂತ ಅಥವ ಎಲ್ಲರಿಗು ಹೀಗೆ ಅನ್ಸತ್ತಾ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕಿದೆ.... ಬರೆಯೋದು ಒಂದು ಚಟ, ಬರೀತಾ ಹೋದ್ರೆ ನಾನು ಏನ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ , ಎಲ್ಲಿದೀನಿ ಅನ್ನೋದನ್ನೇ ಮರೆತು ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿ ರೂಂ ಅಲಿ ಕೂತಬಿಡ್ತೀನಿ..  ನಾನು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ ನನ್ನ ಮಗು ಜೊತೆ ಟೈಮ್ ಸ್ಪೆಂಡ್  ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಅಂತ ಬರೆಯೋದಕ್ಕೆ ತಿಲಾಂಜಲಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.. ಆದ್ರೆ ಏನೋ miss ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಅನ್ನೋ ಅನುಭವ ಶುರು ಆಯ್ತು.. ಅದ್ಕೆ ಈಗ, ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಬಂದು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಕಾಫಿ ಗೆ ಹೋಗೋ ಬದ್ಲು ಏನಾದ್ರೂ ಗೀಚಿ ಮನಸ್ಸು ತೃಪ್ತಿಪಡಿಸಲಿಕ್ಕೆ ತಯಾರಿ ನೆಡಸಿ , ಗಟ್ಟಿ ಮನಸು ಮಾಡಿ office communicator ನ away status ಗೆ ಇಟ್ಟು ಶುರು ಮಾಡ್ತಾ  ಇದೀನಿ...  ಈ ತಾಯಿ ಸ್ಥಾನ ನೆ ಹಾಗಾ ಅಂತ... ನಾನು ಸ್ಕೂಲ್ , ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಅಮ್ಮ ಹೇಳೋ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲ ನಾನು ಅಮ್ಮ ಆದ್ಮೇಲೆ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಾ ಇದೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಕಾಫಿ ಮಾಡಿ , ಲೋಟಕ್ಕೆ ಸೋಸಿ  ತಿಂಡಿ ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾ