Little hearts

The reality hurts, the situation bleeds, the present does crush me... But I am not down!! You are not this bad, you could do even better.. Why are you still low?? get up and show the world who you are - my mind said!!! The world is beating, the words are haunting, the inner self is tore apart... I m still roaring I am not down!!! You had that dream, You're made to look up to achieve, why're you still counting gone old bad days???? Shed the dust, prove yourself what you are- my mind reminds!!! The people are opinionated, They are judgmental, They try to break you by comments.. But it takes courage to put them down, But I am not Down!!! Fear kills you, Fear can paralyses you, Fear can make you handicapped, discipline the emotions!! Make yourself harder, stronger, Seek the lessons from nature.. Air that has no boundaries, Water that doesn’t mold itself on situation, The peaks which always seasoned to touch the

That time had come to bid the last good bye.. That moment when the bullet embraced me.. That moment When my energy failed to trigger my pistol.. That only moment I felt sad and helpless to my country.. That moment I lied on my back not to face my badges to ground.. That moment when I smiled at  mother earth as she was waiting for me from long time.. That moment my un uttered prayer and promise to my country for safety flashed.. The breath was slipping but I held it back to pray my homage... My mother was calling me to feed.. My wife was praying for my longer life.. My only kid was waiting for my shoulders for his elephant game.. My father was proud explaining my triumph to the tribe.. I could see the neighbors who wished me, My friends who helped me, My school which taught me, the teachers who made me.. The ground I played, the fields painted green... But all I could witness now is the blue sky and the blood shed ed ground.. The blue is turning dark black..

ಮೊದಲಾದರೆ ಮದುವೆ ಮನೆಯೆಂದರೆ ಮದುವೆಯೊಂದಿರುತ್ತಿತ್ತು .. ತಿಂಗಳ ಮೊದಲೇ ಮನೆ ತುಂಬ ಜನ ,ಸದ್ದು ಸಡಗರವೊಂದಿರುತಿತ್ತು.. ವಾರಗಳ ಮೊದಲೇ ಆಮಂತ್ರಣವೊಂದು  ಛಾಪಿರುತಿತ್ತು.. ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆಮಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮ ಹಚ್ಚುವ ಕೆಲಸವೊಂದಿರುತ್ತಿತ್ತು.. ನೆಂಟರಿಷ್ಟರು, ಬಂಧುಗಳ  ಹಾಗು ಗೆಳೆಯರ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡುವ ಜನಗಳಿದ್ದರು.. ಎಷ್ಟಾದರೂ ದೂರ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಪತ್ರಿಕೆ ತಲುಪಿಸುವ ಕಾರ್ಯವೊಂದಿರುತಿತ್ತು.. ಅದರೊಡನೆ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಭಾವನೆಗಳಿರುತಿತ್ತು.. ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳ ಮಾತುಗಳೆರಡಿರುತಿತ್ತು.. ಈಗ ಮದುವೆಗೂ  ಮೊಬೈಲ್ ಯೋಗ !! ಪತ್ರಿಕೆಯ ಗೋಜು ಬೇಡ ಅದರೊಂದಿಗಿರುವ ಕೆಲಸವೂ ಬೇಡ ಪತ್ರಿಕೆ ತಲುಪಿಸುವ  ರೇಜಿಗೆ ಬೇಡವೇ ಬೇಡ ಮಾತನಾಡುವುದು ದೂರದ ಮಾತು.. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸೋಶಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಶಬ್ಧಗಳ ಪೋಣಿಸಿ ವಿಷಯ ತೇಲಿಸಿದರೆ ಕೆಲಸ ಸಮಾಪ್ತಿ.. ಹೃದಯ ಬೆಸೆಯುವ ಮಾತುಗಳು ಮೂಕವಾಗಿ, ಹರ್ಷ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವ ಕಣ್ಣುಗಳು ಕುರುಡಾಗಿ, ಶುಭವಾರ್ತೆ ಕೇಳುವ ಶ್ರವಣಗಳು ಕಿವುಡಾಗಿವೆ ಭಾವನೆಗಳ ಬಂಡಿಯಂತು ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ.. ಯಾಕೆ  ಈ ರೀತಿಯ ಖಯಾಲಿ!!!???

ಕಪ್ಪಿಟ್ಟ ಮೋಡ , ತುಂತುರ ಹನಿಗಾನ  ಜೊತೆಗೆ ಸುಯ್ಯನೆ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ಮರದ ಎಲೆಗಳ ನರ್ತನ, ನಾ ಮುಂದು ತಾ ಮುಂದು ಎನ್ನುವ ವಾಹನಗಳ ದಟ್ಟಣೆ, ಮಳೆ ಜೋರಾಗಿ ಸುರಿಯುವ ಎಲ್ಲ ಮುನ್ಸೂಚನೆ!!  ಕಾರ್ ನಲ್ಲಿ  ನಾನು ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಕಾಲೇಜ್ ನ ಸ್ನೇಹಿತ !! ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗಲಾರದಂತಹ ಟ್ರಾಫಿಕ್ , ಸ್ಸ್ಟೀರಿಯೋ ಸೆಟ್ ನಲ್ಲಿ ಮಧುರವಾದ ಲತಾ ಮಂಗೇಶ್ಕರ್ ಹಾಡು. ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಮೂರು ಗಂಟೆಯಾದರೂ ಆಫೀಸ್ ಹೋಗಿ ಮಾಡೋದಾದರೂ ಏನು ಎಂಬ ಅಸಡ್ಡೆ.. ಊಟ ಮುಗಿಸಿ , ಮೊಸರನ್ನ  ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಶುರು ಮಾಡುವ ವೇಳೆ , ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಆಕಳಿಕೆ!!! ಮಾತು ಕಾಲೇಜ್ ಸಹಪಾಟಿ ಗಳಿಂದ  ಶುರುವಾಗಿ , ಲೆಕ್ಚರರ್ ಗಳ ಬಗ್ಗೆ  ಟೀಕೆ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ ಪ್ರಸ್ತುತ ಕೆಲಸದವರೆಗೆ ಮುಂದುವರೆದಿತ್ತು..  ಹೀಗೆ ಮಾತು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ  "ನಾನು ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಹಾಗು ಸ್ನೇಹಿತನ ಕುಟುಂಬ ಸಿಂಗಾಪುರ್  ಹಾಗೂ ಮಲೇಷ್ಯಾ ಟ್ರಿಪ್ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ, ಟಿಕೆಟ್ ಬುಕ್ ಮಾಡಿಸಿದೆ, ಒಂದು ವಾರಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ.. ತಲೆಗೆ ಒಂದು ಲಕ್ಷ ಎಂದ" . ಒಂದು ಗಳಿಗೆಗೆ ಏನು ಹೇಳಲು ತೋಚಲಿಲ್ಲ.. ಹಾಗೆ ನಕ್ಕು  "ವೆರಿ ಗುಡ್" ಎಂದು  ಉದ್ಗರಿಸಿದೆ.  ನನ್ನ ತಲೆಯೊಳಗೆ ತಿಳಿಯದೆ ಈ ಲಕ್ಷದ ಹುಳ ಗುಣಾಕಾರದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿತ್ತು !! ಮಗು , ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಗೆ ಏನಿಲ್ಲವೆಂದರೂ ಮೂರು ಲಕ್ಷ !! ಅದು ಬರಿ ಹೋಗಿ ಬರೋ ಖರ್ಚು ಹಾಗು ತಂಗುವುದಕ್ಕೆ  !! ಊಟ ತಿಂಡಿಗೆಲ್ಲ  ಬೇರೆ ಲೆಕ್ಕ !! ಎಲ್ಲಾ  ಪ್

The days are long when the discussions prolong... The mood gets off  when the subjects flipflop.. The pain is on when question is on the compassion.. The Queries revolves when the new doubts evolves.. The mind turn off when the heart boils off.. The eyes get wet when the nerves forgets transmit.. The skin go numb when the worries does succumb.. When I think of you - my friend The world seems small, my worries seems none.. you spread the magical joy which is just serene!!!

Oh! How soon the 6.15 am alarm strikes everyday.. I feel I had just slept. The mornings are the worst part of the day for a working women I would say. You prepare coffee, you make breakfast, you cook lunch, you pack the lunch box to yourself and for your spouse. The needles in the wall clock also revolves around you. You never realize how the time is utilized (many a times we consider time wasted without realizing).  This was one more normal day to office. I have removed the outlook setup in my mobile. Unnecessary irritation and unimaginable mobile bill, so full stop to both. The never-go-green signals, the smoky dust, covered faces, never-give-you - a way vehicles all over the road. I battle all these to win my walk till the bus stop carrying my burden laptop and the mid day meal.I started liking the commutation in public transport.Getting into a Volvo bus is a project by itself. Different kind of people , different religion, different topic. Each individual have a different untold

On the way to office got stuck in a huge traffic. It is uneasy to be part of the traffic and that too in the verge  of starting the day. There stood the water tanker right in front our car. There were small stones on the road as the digging was happening few days back,  which were the size of a small cork ball. As there were no signs of movement, I started to stare at the droplets of water through the nob of that tanker. These droplets were falling on these small stones which I saw earlier, they were straight under the bottom of the nob. As the droplets were falling from approximately a meter height, it had force. The physics in my mind vanished, but the philosophic mind was active. Few of the stones started reducing the size. May be they were  just lumps of mud, few got broken- may be they were hardest mud lumps, but the few stones started shining in the sun rays, and they appeared very new. They were rock solid - rocks. There was still no movement in the traffic, and no signs of rea

She fights for silly things at home with her siblings, But, is it a fault if she does so with you?? Break the tradition , accept her as your friend and be her friend lifetime!! She is a pampered child at her home. Is it her fault to accept the same pampering from you?? Break the rule, accept her as funny kid, let her be the little child at heart!! She doesnt know anything in kitchen as her mom fed her always Is it a fault if she doesnt cook tasty food for you?? Kick the old school logics, let her learn all by herself experimenting on you!! She isnt aware of the traditional rituals done at your home Is it her fault if she is not doing the daily routine poojas at home?? Be her teacher, let her learn and adapt to the new  home!! She is always protected being her father as her real hero Is it her fault if you are her second hero?? Feel proud, you are the only one who can fill that space!! She doesnt know the world as she is always guided by her parents Is it her fault

ಶುಕ್ರವಾರದ ಮದ್ಯಾಹ್ನ!! ಆತುರಾತುರವಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ, ಪರದೇಶದಲ್ಲಿರುವ ಬಾಸ್ ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತಿರುವ ಕಲ್ಲು ಹೃದಯದ , ಮಾನವನಂತೆ ಕಾಣುವ ಮೃಗಕ್ಕೆ ಇಮೇಲ್ ಮಾಡಿ - ಇವತ್ತಿನ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಇತಿ ಶ್ರೀ ಹಾಡಿ, ಕನಸಿನ ಮೂಟೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು, ಒಂಬತ್ತು  ದಿನದ ರಜೆಯ ಗುಂಗಿನಲ್ಲೇ ತೇಲುತ್ತ  ಆಫೀಸ್ ನಿಂದ ಕಾಲ್ಕಿತ್ತಾಗ ಸೂರ್ಯ ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲಿದ್ದ !!! ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನು ಬ್ಯಾಗ್ ಒಳಕೆ ತುರುಕಿಸಿ ಪ್ಯಾಕಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿದೆ ! ಹಾ! ಅಂದ ಹಾಗೆ ಅದು ಬರಿ ನನ್ನ ಸರಂಜಾಮುಗಳ ಪ್ಯಾಕಿಂಗ್ !! ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಆದ್ಯತೆ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ !! ಇನ್ನು ನನ್ನ ಮಗುವಿನ ಸಾಮಾನು ತುಂಬಲು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಬ್ಯಾಗ್ ತೆಗೆದು, ಅದರೊಳೆಗೆ ಬೇಕಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಸಿದಾಗ ನನ್ನ ಶಾಲೆಯ ದಿನಗಳ ಜ್ಞಾಪಕವಾಗಿತ್ತು !! ಅಮ್ಮ ಕೂಡ ನನ್ನನ್ನು ವಸತಿ ಶಾಲೆಗೆ ಕಳುಹಿಸುವಾಗ ಟ್ರಂಕ್ ನಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ  ಜೊಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು , ಆದರೆ ಅದು ತುಂಬಾ ಒಪ್ಪವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು .  ಒಂದು ಹಾರಿಕೆಯ ನಗುವೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದೆ ! ಮಗುವಿಗೆ ಬೇರೆ ಅಂಗಿ ತೊಡಿಸಿ , ತುಂಬಿರುವ ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕಾರ್ ಡಿಕ್ಕಿ ಒಳಗೆ ಸೇರಿಸಿದಾಗ ಕಿರು ಬೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಬೆಟ್ಟ ಎತ್ತು ಬಿಸಾಕಿದ ಅನುಭವ !! ಬೆಂಗಳೂರು ಬಿಟ್ಟು, ಹೈವೇ ಯ ಖಾಲಿಯಾಗಿರುವ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾರ್ ಒಡುತ್ತಿರುವಂತೆ, ನನ್ನ ಕೂಸಿಗೆ ನಿದ್ರೆ ಆವರಿಸಿತ್ತು! ತವರೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಸಿರಿಯೇನೆಂದು

ಸಾಂತ್ವನದ ನುಡಿಗಳಿಗೆ ಆಕಾಶವಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ , ನಾ ಬದುಕಿದ ಬದುಕು ಯಾರಿಗೂ ಬೇಡವೆಂಬ ಹಂಬಲ ನನ್ನದಾದಾಗ, ನಾ ಕಂಡ ಕನಸು ಯಾರಿಗೂ ಬೇಳದಿರಲೆಂಬ  ಭಾವ ಮನದಲ್ಲಿರುವಾಗ, ಯಾರ ಹಿಂದೆಯೂ ನೆರಳಾಗಿ ಉಳಿಯದೆ ಇರಬೇಕೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಅಧಿಕವಾದಾಗ ಪದಗಳೇ ಉಳಿದಿಲ್ಲ ಒಡಲಲಿ ನಿನ್ನದೇ ದಾರಿ , ನಿನ್ನದೇ ಪಯಣಕೆ .. ನನ್ನ ಈ ಹಾರೈಕೆ !!

ಹಿಂತಿರುಗಿ ಮತ್ತೆ ನೋಡುವಾಸೆ ಬೆಚ್ಚನೆ ಕಂಬಳಿಯೊಳು  ಅಡಗಿದ ನಿನ್ನ ಮುದ್ದು ಮೊಗವ.. ಹೊರಟೆನೆಂದರೆ ಬರುವುದ ಅರಿಯೆ ಛಾಪಿದೆ ಮನದೊಳು ನಿನ್ನ ಚಹರೆಯ ರುಜುವು ! ಅದರಲೆ ದಿನ ದೂಡುವೆ ನಿನ್ನನು ನೆನೆದು!! ಅಂಗಳದಿ ಹರಡಿದ ಗೊಂಬೆಗಳೆರೆಡು ನಿನ್ನೆಯ ಸ್ಪರ್ಶಕೆ ಕಾದಿಹ ಅನಿಸಿಕೆ ಒಣಗಲು ಹರಡಿಹ ನಿನ್ನಯ ಅರಿವೆ ನಿನ್ನಯ ನೆನಪ ಕದಡಿದೆ ಮನಕೆ ಈ ಸಾಕ್ಷಿಗಳಲ್ಲೇ ದಿನ ದೂಡುವೆ ನಿನ್ನಯ ನೆನೆದು!! ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿನ ನಿನ್ನಯ ಔಷಧಿ ನಿನ್ನಯಾ ಸುರಿವ ಮೂಗನು ನೆನೆಸಿ ಹಾಗೆ ಮೇಲಿನ ನಿನ್ನಯ ಚಿತ್ರ ಹಾಲುಗೆನ್ನೆಯ ನಿನ್ನ ನಗುವನು ತೇಲಿಸಿ ಮರೆಸಿದೆ ನನ್ನ ನಿನ್ನಯ ನೆನಪಲಿ, ಆ ನೆನಪಿನಲ್ಲೇ  ದಿನ ದೂಡುವೆನು!! ಪುಟ್ಟನೆ ಚಪ್ಪಲಿ ಕಾಲಲಿ ಮೆಟ್ಟಿ ಛಲದೊಳು ಮುಂದೆ ನಡೆಯುತ ನೀನು ದೈರ್ಯವ ಮನದಾಳದಿ ನೆಟ್ಟು ಮುನ್ನಡೆ  ಜಗವನು ಎದುರಿಸೋ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಇಟ್ಟು ಇರುವೆನು ನಿನ್ನೊಡನಾಡಿಯಾಗಿ, ಜೀವನ ತೇಯುವ ದೀವಿಗೆಯಾಗಿ !!

Was just sitting near the window watching the downpour. Road is fully covered with hailstones and is looking like a snowfall. Sipping coffee I observed a dog running all different directions to get a shelter and is shooed by people. I was just curious to know where that poor animal will hide from the heavy rain!! It finally got a place under the lorry which was stopped as the way was closed due to a fallen tree. Though there was rain dancing with the heavy wind to cool the weather, there was something boiling inside me which I couldn't ignore. I was relating myself to that dog. It was being ignored!! I was questioning myself, was the pain because  I was ignored by someone? My mind was churning all possible thoughts,  the heart couldn't digest it, but the stomach had no idea on anything and was happy for the coffee!! My Achilles' heel is my sensitive sixth sense. It somehow senses things very quickly. Sometimes its a boon!! I never want it to make me feel low as its menac

Oh! its so hot summer days I sighed and kept the bag over my desk. Shri was already at his desk and he looked his watch and said  "its 9.30, you are late by 30 minutes".. I just threw a wicked smile and went to comb my fizzy hair. It was common to meet Deepti there in the rest room every morning when I go to freshen up. with a clip in her mouth and a comb brushing her lengthy hair she just waved. I started with my usual complaint list. Its very hot out, monotonous work and feel like I am ripping my heart out when I leave my kid back at home and come to office. She too started with her list after she put her clip back into her hair. At the end we laughed out on our never ending list. Just came back to my seat and took out my lappy. So many emails in my outlook. I cursed mondays  and prayed  company should opt for holidays on monday too. Marked the important emails for later read and opened my facebook account. I never look upon the facebook notifications, but today I did. Tod

ಅಮ್ಮ ಎಂದು ಓಡಿ ಬರುವ ಮುದ್ದು  ಎದೆಗವಚುವ ಸಾಹಸ  ನಿನದಾದರೆ  ಹೆಗಲಿನ ಭಾರವಿಳಿಸೋ ಆತುರ ನನಗೆ!! ಎಲ್ಲಿವರೆಗೆ ಈ ಪರದಾಟ  ಯಾಕೆ ಈ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ದುಡಿಮೆ, ನಾನರಿಯೆ ಈ  ಪರಿಯ!! ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಮನ ಮರುಗಿದೆ  ಮುದುಡಿ ಹೊರಳಾಡಿದೆ ನೀ!! ಸಮಯ ಮರು ತಿರುಗಲಾರದು ನಿನ್ನ ಸಾಹಸ ನೋಡಲು , ನನ್ನ ಕುರುಡು ಕಾಯಕ ಬಂಧಿಸಿದೆ ನನ್ನ , ಬಿಡಲಾರೆನು ನಿನ್ನ !! ಕಾಣುತಿರುವೆ ಕನಸೊಂದನು ನಿನ್ನ ಸುಖದ ಮೊಗದೊಂದಿಗೆ ಆ ನೀಲಾಕಾಶದಲಿ ಹಾರುವ ಸ್ವಚ್ಛಂದದ ನಿನ್ನ ಬದುಕಿಗಾಗಿ !! ಸೂತ್ರವಿಲ್ಲದ ಪತಾಕೆಯೇ ನೀ ಗುರಿ ಮುಟ್ಟುವ ವರೆಗೆ ಹಾರಿಬಿಡು!! ದುಡಿವೆ ನಿನ್ನೊಳಿತಿಗಾಗಿ ನಿನ್ನ ಗುರಿಗೆ ಗುರುವಾಗಿ !! ಸಮಯ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡದೆ ಸವೆಯದ ಹಾದಿಯ ಸವೆಸುವ ಕಾಯದಲಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗು ಛಲದೊಳು ಉರಿವೆ ನಾ ನಿನಗೆ ದಾರಿದೀಪವಾಗಿ !!

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗಿದೆ... ನೆನೆದಾಗ ಮನ ಖುಷಿಯಾಗಿದೆ ಆ ನೆನಪು ನಿನ್ನದೇನ... ಬೆಳಗಿನ ಮುಂಜಾವಲಿ ಕಂಬಳಿಯೊಳು ಬೆಚ್ಚನೆ ಆ ಅಪ್ಪುಗೆ ನಿನ್ನದೇನ.. ನೇಸರನ ಕಿರಣ ನನ್ನ ಸೋಗಲು ಮುನ್ನ ಆ ಚುಂಬನ ನಿನ್ನದೇನ.. ದಿನ ಶುರು ಮಾಡಲು ಮುನ್ನ ಹದವಾದ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಯ ಒಡೆಯ ನೀನೇ ನಾ.. ತಿನ್ನುವ ತಿಂಡಿಯಲೂ ಮೊದಲ ತುತ್ತು ಎನಗೆ ಇರಿಸುವುದು  ನೀನೇನಾ.. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಡಲೂ ಮುನ್ನ ಹೂ ಮುತ್ತು ಹಣೆಯಲಿ ನಿಂದೇನಾ.. ವಿರಹದ ಬೇಗೆಗೆ  ತಂಪೆರೆವ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಮೆಸೇಜ್ ನಿಂದೇನಾ.. ಸಂಜೆಯ ಮೊಬ್ಬಿನಲಿ ನನಗಾಗಿ ಕಾಯುವ ಕಾತರದ ಕಣ್ಣು ನಿನದೇನ... ದಣಿದ ಮನಕೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಉಣಬಡಿಸುವ ಕರಗಳು ನಿನದೇನ.. ರಾತ್ರಿಯ ಮಗ್ಗುಲಲಿ ಮುಂಗುರುಳ ಆಟದಲಿ ಸೋತು ಹೇಳುವ ಕಥೆ ನಿಂದೇನಾ. ರೆಪ್ಪೆ ಮುಚ್ಚುವರೆಗೆ ಎನ್ನ ತಲೆ ತಟ್ಟುವ ಕೈ ನಿಂದೇನಾ.... ನಿದ್ದೆಯ ಜೊಂಪಲ್ಲೂ  ಬರುವ ಕಥೆಗಳ ನಾಯಕ ನೀನೇನಾ  ಗೆಳೆಯ ನೀನೇನಾ...

ಒಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೆ ಸಹಿಸುತಲಿದ್ದೆ , ಮತ್ತೊಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ಪರಿಣಾಮ ಊಹಿಸುತಲಿದ್ದೆ, ಎಲ್ಲಿದ್ದವೋ ಈ ಎಣಿಕೆಗೆ ಸಿಗದಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಸಾಯಿಸದೆ, ಬದುಕಲೂ ಬಿಡದೆ ಗಂಟಲನ್ನು ಕುಯ್ಯುತ್ತಿವೆ!! ಒಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೆ ಕ್ಷಮಿಸುತಲಿದ್ದೆ , ಮತ್ತೊಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ತಿಳಿ ಹೇಳುತಲಿದ್ದೆ , ಎಲ್ಲಿದ್ದವೋ ಇಷ್ಟೊಂದು ಹಿತ ಶತ್ರುಗಳ  ಒಕ್ಕೊರಲು ಉರಿಯುಲೂ ಬಿಡದೆ, ವಾಸಿಯೂ ಮಾಡದೆ  ಹಸಿ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಉಪ್ಪು ಸುರಿಯುತ್ತಿವೆ !! ಒಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೆ ಕಲಿಯುತಲಿದ್ದೆ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಅಣಿಗೊಳಿಸುತಲಿದ್ದೆ , ಎಲ್ಲಿದ್ದವೋ ಅಷ್ಟೊಂದು ಕೆಲಸ ನಾರಿಗೆ ಒಂದನ್ನೂ ಮುಗಿಸದೆ, ಮತ್ತೊಂದನ್ನು ಶುರುಮಾಡಲು ಬಿಡದೆ ಬೆಂಬಿಡದೆ ಕಾದು  ಕೂತಿವೆ !! ಒಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೆ  ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಿದ್ದೆ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೂ  ಹಾರಿಕೆಯ ನಗುವಿಡುತ್ತಿದೆ, ಎಲ್ಲಿದ್ದರೋ ಕಾಲೆಳೆಯುವ ಅಷ್ಟೊಂದು ಮಂದಿ, ಮಾತನಾಡಲೂ ಬಿಡದೆ, ತಾವೂ ಮಾತನಾಡದೆ ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿದ್ದಾರೆ!! ಒಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೆ ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ಇಣುಕಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ಎಲ್ಲಿದ್ದವೋ ಇಷ್ಟೊಂದು whatsapp messages ಯಾವ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಬಿಡದೆ, ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲೂ ಬಿಡದೆ ನನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೂರಿಸಿವೆ :-) :-)

ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕವಿತೆ ಸೋಮಾರಿ ಕಟ್ಟೆ / jobless jacks/  hard  workers ಜನತೆಗೆ ನೆನಪುಗಳ ಕೆದಕಿ ,ವರುಷಗಳ ಹರಡಿ ಗೆಳತಿಯರ ಒಡಗೂಡಿ ಹೆಕ್ಕೆಕ್ಕಿ ತೆಗೆಯುತಾ ಆ  ಸುಮಧುರ ಕ್ಷಣಗಳನು, ಹೃದಯ ತುಂಬಿ ನಕ್ಕು ನಾ ಹಗುರಾದೆ ನೆನೆದು !! ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದು , ಮನಸ್ಸು ಬಿಚ್ಚಿ ಹರಟಿ ಕಿವಿಗಳಾದವು  ಸಾಕ್ಷಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಗುಟ್ಟುಗಳಿಗೆ. ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಆ ವಿಷಯಗಳು ಬರುತಿರಲು ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿ ನಾ ಹಕ್ಕಿಯಾದೆ!! ಸ್ಮೃತಿ ಪಟಲದಿಂದ  ಇಣುಕಿಣುಕಿ ಬಂದ ಜೊತೆ ತಿಂದ ಪೆಟ್ಟು ಗುರು ಹಿರಿಯರಿಂದ ಒಮ್ಮೆಗೆ ಝಲ್ ಎಂದರೂ ಮನ, ಹಿತವಾಗಿದೆ ಆ ನೋವು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ನೆನೆಯುವುದರಿಂದ!! ಮನದ ಪರದೆ ಸರಿಸಿ, ಜೊತೆಗೆ ನಗುವ ಬೆರೆಸಿ ಒಡಗೂಡಿ ತಿಂದ ಆ ದಿನವ ಸ್ಮರಿಸಿ ಬಾಯಿ ನೀರಾಡಿದರೂ, ಬಾಯ್ತುಂಬ ಉಸುರಿ ತೇವವಾದವು ಕಣ್ಣು ಆನಂದ ಬಾಷ್ಪದಿಂದ !! ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ಏನಾದರೊಂದು ಹೊಸ ಮೆಲುಕು ವಿಷಯ ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ಆ ಮುಗುಳುನಗು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಬಿಡುವಿಲ್ಲ ಮಾತಿಗೆ ಮಾತೆ ಬಂಗಾರ ಮಾನಿನಿಯರಿಗೆ !!!

ಆಗ ನಾನು ಎರಡು ಮೂರು ವರ್ಷದವಳಿರಬೇಕು!! ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳು ಗುಂಪಾಗಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಏನೋ ಕಿರುಚಿಕೊಂಡು ಗಲ್ಲಿಯ ಕೊನೆಯ ಮನೆಗೆ ಓಡಿ ಹೊಗುತ್ತಿದ್ದರು. ತಲೆ ಬುಡ ಏನು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ, ಬಸವನ ಹಿಂದೆ ಬಾಲದಂತೆ ಓಡಿ ಹೋದೆ!! ಎಷ್ಟೊಂದು ಜನ ಆಗಾಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಮುತ್ತಿದ್ದರು!! ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯದೆ ಸಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ತನಕ ನೋಡಿ ವಾಪಸ್ ಆದೆವು. ಮಾರನೇ ದಿನ ಅದೇ ಅದ್ಯಾಯ !! ಅವತ್ತು ಸಲ್ಪ ನೋಡ ಸಿಕ್ಕಿತು!! ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಜನ ಅಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕ ಡಬ್ಬದೊಳಗೆ!! ನಾವು ಆ ಡಬ್ಬಿ ಒಡೆದರೆ ಅವರು ಹೊರಗೆ ಬರಬಹುದೇ?? ಅವರು ಯಾಕೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ ಅಂಗಿ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ ?? ಇವೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನ ಸವಾಲುಗಳು !! ಆಗ ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಅದೇನು ಎಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೇಳಿದೆವು!! ನಿಜ !! ಅದು ಟಿ ವಿ !! ನಾವು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ portable ಟಿ ವಿ ಅದು!! ಆ ಮನೆಯ ಜನಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ!! ಭಾನುವಾರ ಸಂಜೆ 3ಕ್ಕೆ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಜರಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು!! ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳು ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ, ಕಳ್ಳ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟು ನುಗ್ಗುತ್ತಿದ್ದೆವು!! ಹೀಗೆ ಸಲ್ಪ ತಿಂಗಳುಗಳು ನಡೆಯಿತು!! ನಂತರ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗುವಂತಾಗಿ ಟಿ ವಿ ಎಲ್ಲಿ ನೋಡುವುದೆಂದು ಬೇಜಾರಾಗಿತ್ತು!! ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದುದರಿ